Niedzielne popołudnie. Leniwe, kaszlące, wypełnione zapachem rosołu, kurczaka i kompotu z ostatnich mrożonych śliwek. W telewizji biega Lola, pulchna, krótkowłosa, niespełna dwuletnia. W malinowej sukience po kostki, pcha mały wózeczek i woła tasiek wskazując na drzewa. Jak to możliwe, że już ma włosy do połowy pleców, pełną buzię zębów i własne zdanie? Każdy etap rozwoju dziecka mieni się wachlarzem różnobarwnych uniesień, nie sposób zapomnieć wtulenia w pierś, pierwszych kroczków, pierwszych poważnych rozmów, nowych słów, rozumienia świata... nie sposób też wiedzieć co przyniesie kolejny rok. Teraz nie ma już butelek w domu, szczebelek w łóżeczku, i czasem tęsknota mnie dopada za minionymi latami, za prowadzeniem dziecka za rączkę, dbaniem o jego wygodę. Dziś mogę tylko obserwować ich zachowania, słuchać, doradzać i wypatrywać w nich siebie. Piękne i to.
- Lola, zagramy w literki? - zapytał Charlie, kiedy piana w wannie opadła i ze szpary pod drzwiami łazienki przywiało nudę. Psy na dywaniku pilnowały każdej nadlatującej kropli wody, by językiem wyczuć choć namiastkę zabawy dzieci.
- No dobra - odpowiedziała grzeczna siostra brata.
- No to ja wybieram pierwszy, niech będzie na F...
- Ummmmmm... nie wiem, jak to było, co mam zrobić? - dopytuje się Lola przelewając wodę z kubka do kubka.
- Masz wymyślić słowo na F, na przykład Frak... - tłumaczy siostrze Charlie.
- To się nie liczy.
- Dlaczego?
- Bo nie wiem co to Frak!
- Eee tam, liczy się, ja też nie wiem co to Frak, ale gdzieś już to słyszałem, więc mogłoby być.
- Wiem... Franklin! - krzyczy po chwili zastanowienia radośnie Lola.
- Powinienem nie uznać, bo to na Ż... jak żółw - droczy się Charlie, wiedząc że siostra nie zostanie mu dłużna.
- Jak będziesz taki żałośnik*, to zaraz cię opuszczę, a samemu w wannie nudno - odpowiada Lola z lekkim podenerwowaniem, krzyżuje ręce i jednocześnie marszczy powieki, co wprawia brata w niepohamowany atak śmiech.
* w rozumieniu Loli chodziło o żartownisia
